Listopad w zdjęciach

Ostatnio zainteresował Was ten lifestylowo-zdjęciowy cykl, więc postanowiłam, że raz w miesiącu będzie się pojawiało coś takiego. Ja też lubię przeglądać tego typu rzeczy na innych blogach, bo można dowiedzieć się czegoś ciekawego o ich autorach. 

Tworzenia tego cyklu dopiero się uczę, ponieważ nie zawsze pamiętam, żeby wyciągnąć komórkę i zrobić zdjęcie czemuś interesującemu, a aparatu ze sobą, of kors, nie noszę ;)

Tak właśnie wygląda czytelnia Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, skąd pisałam do Was, kiedy wysiadł mi Internet (Oczywiście trąbiłam o tym na Facebooku! ;)). Jeśli szukacie spokojnego i klimatycznego miejsca do nauki czy pisania pracy - to jest strzał w dziesiątkę. Nie rozumiałam tego, dopóki nie wybrałam się tam kilka miesięcy temu. I przepadłam. Teraz nie wyobrażam sobie tworzenia prac pisemnych bez wizyty tam. Serdecznie Wam polecam :)

Jednym z moich zadań do pracy magisterskiej jest przejrzenie twórczości niejakiej Marii Rodziewiczówny, a kobieta powieści produkowała masowo, więc przejrzenie tego jest nie lada wyczynem!

Książki tejże pani, jak dla mnie, są tragicznie i tandetnie wydane. Jak widać, redaktorzy nie ustrzegli się nawet literówki na grzbiecie książki :D

Uwielbiam herbaty, a w okresie jesienno-zimowym w szczególności. Obecnie moimi ulubionymi są te z firmy Dilmah, a to jest mój najnowszy nabytek, który dostałam. Dziękuję, Asiu, jest pyszna!

W skrócie - cuksy z Biedry, czyli mniejsza wersja najpopularniejszych batoników. Zdecydowanie wolę taką wersję, bo czasami zjedzenie całego batonika przyprawia mnie o ból zębów. Moimi ulubionymi są zdecydowanie Twixy i Snickersy.

Sałatka tzw. "nawinie", czyli dodajemy wszystko, co się nawinie. U mnie pomidorki koktajlowe, feta oraz nuggetsy (oczywiście domowej roboty!). Muszę przyznać, że było niesamowicie smaczne!

I na koniec coś z kultury, czyli moja kolejna wizyta w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Tym razem była to wystawa sztuki współczesnej, którą Wam bardzo polecam, mimo że czasami jest bardzo dziwaczna. Można tam jednak odczuć nastrój pewnego niepokoju i jest to trudne do opisania. Wybierzcie się, a sami zobaczycie. Poniżej kilka fotek na zachętę.

Troszkę szklanych wytworów na przestrzeni XX wieku.

Witkacy. Przedstawiać zapewne nie trzeba.

Leon Chwistek, czyli obrazy, które zaciekawiły mnie swoją kolorystyką i wykorzystałam je do swojej pracy na zajęcia.

Magdalena Abakanowicz. Na tej wystawie byłam już chyba z trzeci raz i to zawsze robi na mnie ogromne wrażenie. Do tego w sali panuje specyficzny zapach. Kojarzy mi się to z trupiarnią, choć autorce chodziło o pokazanie po prostu szarego, ujednoliconego tłumu.

Jerzy Kalina Przejście, czyli rzeźba, którą możecie zobaczyć we Wrocławiu na skrzyżowaniu ulic Piłsudskiego i Świdnickiej. 

A jak Wam minął listopad?