Fotorelacja z weekendu w Krakowie

Ostatni weekend marca udało mi się spędzić w Krakowie. Wycieczka ta wywołała u mnie szczególne wrażenia, bo czekałam na nią właściwie od roku. Na studiach cały semestr poświęciłam na pisanie pracy, w której Kraków pełnił główną rolę. Nie mogłam się powstrzymać od tego, by zobaczyć miejsca, o których piałam. Oczywiście byłam już w Krakowie, ale z tych wycieczek pamiętam niewiele. Teraz jestem dorosła i inaczej odbieram tego typu wizyty - chciałam znaleźć atmosferę tego miasta.

Dlaczego taki post? Z kilku powodów. Po pierwsze, blog to nie tylko kosmetyki i recenzje, ale również autor, który za nim stoi. Oczywiście w każdym tekście autor odsłania cząstkę siebie, a w dzisiejszej notce będzie to część ogromna. Czytając literaturę, poszukuję w niej mocnego podmiotu, który da mi poczucie autentyczności. Tak też poznawanie autora bloga, którego się czyta, wydaje mi się dość nęcącym zajęciem. Po drugie, w Krakowie udało mi się poznać inne blogerki, które od jakiegoś czasu podczytuję. Po trzecie, chciałabym się z Wami podzielić tym, co dzięki Krakowowi wchłonęłam - a są to wzruszenie dużego rzędu. Może robię się sentymentalna, ale w mieście, gdzie Historia czeka za rogiem, nie da się inaczej.

W tym poście nie zobaczycie zdjęć z pozami a'la modelka i w pełnym makijażu, ale potargane wiatrem włosy, podkrążone po nieprzespanej nocy oczy i marszczki mimiczne od uśmiechu. Tak było!

Razem z moją towarzyszką, Agatą, wyruszyłyśmy w piątek w południe do dawnej stolicy Polski. Zmęczenie po całym tygodniu pracy i podróży oczywiście nie sprzyjało zwiedzaniu, ale był długi spacer po Starym Mieście. Po dotarciu do hostelu naszym oczom ukazał się taki widok. Pokój pod Wawelem... i serce zabiło nam szybciej!

Następny poranek spędziłyśmy na konferencji naukowej. Ja wyrwałam się na samotny spacer po Wawelu. Jeśli nigdy nie zwiedzaliście sami, to polecam Wam spróbować.

A po południu Rynek i ulica Floriańska, w tym nie tylko drogeria i fast-foody, ale też Jama Michalika, czyli miejsce spotkań dawnego kabaretu Zielony Balonik, z niesamowitym wnętrzem i gęstą atmosferą papierosowego dymu.

Niedziela zapowiadała się bardzo wymagająco i taka też była. Nie udało się nawet wypełnić planu, bo po prostu nie da się zaplanować, jak długo będziemy chłonąć atmosferę miejsca.

Zaczęło się bardzo intensywnie. Już o 8.00 rano byłyśmy na Wawelu. Wiecie, że jest to zupełnie inne miejsce, kiedy nie ma tam ludzi? Bez blichtru, tysiąca turystów, w lekkiej mgle odnalazłyśmy Wawel takim, jaki jest naprawdę.

Kolejne zdjęcie z serii 'Szczerzenie japy" ;)

Chwila refleksji nad ogromem Zamku, na której przyłapała mnie Agata.

Smok chciał zionąć ogniem, ale zobaczywszy mnie, wydał z siebie jedynie maluteńki płomyczek. Smok wawelski pokonany!

Później spacerowałyśmy po Rynku i Starym Mieście.

 A kiedy zmarzłyśmy, wybrałyśmy się na kawę ;)

Później zwiedzałyśmy Dom Mehoffera. Była to dla mnie bardzo ważna sprawa, związana z moją pracą magisterską. Wsiąkłam totalnie w młodopolski klimat. Takich ujaranych turystek jak my chyba tam jeszcze nie mieli ;)

Park Jordana, czyli miejsce relaksu krakowian.

Odwiedziłyśmy też Muzeum Narodowe - gmach główny oraz Sukiennice. Największe emocje wywołało u mnie zobaczenie na żywo Szału Podkowińskiego.

A o 15.00 spotkałyśmy się z Justyną i Karoliną na krakowskim Rynku.

Wybrałyśmy się razem do pijalni czekolady Wedla, gdzie pochłonęłyśmy ze smakiem desery. Dziewczyny są prześliczne i przesympatyczne! Bardzo cieszę się, że mogłam je poznać. A w sobotę 12 kwietnia spotkamy się ponownie, ale tym razem we Wrocławiu.

Kochane, pozdrawiam Was serdecznie i dziękuję za cudowne spotkanie!

A pod koniec dnia odpoczynek przy drinku u Hawełki (było pycha!).

Wawel nocą też przyciąga wzrok.

W poniedziałek w południe musiałyśmy już wracać do Wrocławia, ale ostatnie chwile spędziłyśmy, słuchając hejnału i kupując obwarzanki na zapas.

Tak wyprawa w środku semestru pozwoliła mi się po prostu zresetować i nie myśleć o wszystkich obowiązkach i problemach. I wiecie co? Chce mi się przez to jeszcze więcej podróżować!

*Część zdjęć pochodzi ze zbioru Agaty, której serdecznie dziękuję za ich udostępnienie i zgodę na publikację.